فرودهای اضطراری
1- فرود در آب:
اگر مجبور به فرود بر روي آب شويم ،بصورت زير عمل ميكنيم.
در هنگام نزديك شدن به سطح آب بندهاي سينه و پارا باز ميكنيم .
فرود در آب بايد پشت به باد انجام گيرد.در هنگام رسيده به سطح آب ، Break ها رابالاميبريم تا چتر از قسمت جلو باآب برخورد كرده ،هواي داخل آن خارج نگردد.
اينكار باعث ميشودچتر بر روي آب شناور گردد و از فواصل دور قابل رويت باشد.
پس از برخورد بك آب ،بلافاصله از Seat خارج شده و از بندها فاصله ميگيريم.
در صورت گير كردن در بندها بايد آنها را بلافاصله بريد.
2- فرود روي درخت:
اگر مجبور به فرود بر روي جنگل شويم بايد سعي كنيم در قسمتي كه داراي چتر درختان كوتاهتر است فرود بياييم. زيرا خطر عمده بعد از فرود ، پايين افتادن از درخت است .
در هنگام نزديك شدن به درخت زانوها را به يكديگر ميچسبانيم و سرعت را كم ميكنيم .سپس Flare مي كنيم و در لحظه برخورد،بادستها جلوي صورت و چشمها را ميپوشانيم.
3-فرود روي كابل برق:
كابل برق بخصوص برق فشار قور خطرناكترين مانع براي خلبانان پاراگلايدر ميباشد.
در واقع بهتر است پشت باد بنشينيم يا در ارتفاع كم Stall كنيم تا اينكه به كابل برق برخورد كنيم .
اگر خلبان در حال برخورد به كابل برق ميباشد بهتر است پاها را باقدرت بر روي يك رشته از كابلها كوبيده و خود را به طرف ديگر آن پرتاب كند.
در هر صورت اگر برخورد باكابل اتفاق افتاد براي كمك به فرد يا پايين آوردن بال از روي كابل بايد ابتدا برق را از مدار خارج نموده و سپس اقدام به كمك نماييم.